Leesverslag algemeen Joe Speedboot

Joe Speedboot   

1. Algemene informatie

a. I. Tommy Wieringa, Joe Speedboot

II. Amsterdam, 2008, eerste druk 2005

III. 476 pagina’s

b. Ontwikkelingsroman (entwicklungsroman)

c. Op zijn dertiende raakt Fransje Hermans uit Lomark in coma doordat hij overreden was door een grasmaaier. 220 dagen later wordt hij wakker, ondertussen is hij 14 jaar geworden. Door het ongeluk is hij ‘’zo spastisch als het maar kan’’, zit hij in een rolstoel, kan hij niet meer praten en hij kan alleen nog maar zijn rechterarm gebruiken. Een tijd later komt er een nieuwe jongen in Lomark wonen, Joe Speedboot. Zijn vader rijdt bij aankomst in Lomark het huis van Christof Maandag in met de verhuiswagen, waarbij hij overlijdt. Vanaf dat moment zijn Christof en Joe beste vrienden. Halverwege juni mag Fransje het ziekenhuis uit en gaat met zijn twee broers naar de kermis. Ze laten hem achter bij een boerderij met de belofte dat ze hem later komen ophalen. In die boerderij leert Fransje Joe kennen.

Door zijn ongeluk moet Fransje de derde klas overdoen. Omdat hij gehandicapt is, kan hij niet zelfstandig naar het toilet. Daarom gaat Engel Eleveld met hem mee om hem te helpen. Engel raakt ook met Christof en Joe bevriend. Wanneer Fransje 15 wordt, besluit hij in het tuinhuisje te wonen. Daar begint hij met schrijven. Hij schrijft over alles wat er in zijn omgeving gebeurt in ‘’De geschiedenis van Lomark en haar bewoners’’.

Picolien Jane komt met haar ouders in Lomark wonen. Zij komen uit Zuid-Afrika en ze is erg knap, alle jongens worden verliefd op haar. Als Joe hoort dat de dat Pj’s moeder vaak naakt door de tuin loopt, besluiten de vier jongens een vliegtuig te bouwen om haar te bespieden. Na een paar maanden is het vliegtuig af en kunnen ze ook daadwerkelijk vliegen.

Omdat Fransje alleen nog maar zijn rechterarm kan gebruiken, is hij heel gespierd aan die arm. Joe had eerder voorgesteld dat Fransje armworstelaar zou worden, maar hij had dit afgewezen omdat hij het niet zag zitten. Fransjes vader heeft een brikettenpers van zijn werk meegenomen en Fransje maakt van oude kranten briketten die zijn vader verkoopt in het dorp. Na een paar maanden, als Joe en Fransje bij zijn vaders werk langsgaan, ziet Fransje dat er tegen de muur een enorme berg papierbriketten staan, zijn vader heeft tegen hem gelogen en heeft de briketten helemaal niet verkocht. Dat is het moment dat Fransje armworstelaar wil worden. Joe wordt de trainer van Fransje en ze oefenen veel met het worstelen. Ze winnen veel wedstrijden en gaan vaak naar het buitenland. PJ woont ondertussen in Amsterdam en heeft een vriendje, maar zij wordt vaak door hem geslagen. Zij komt daarom voor een tijdje terug naar Lomark en vraagt of ze mee mag naar een wedstrijd in Poznan. ’s Nachts gaat Joe naar PJ en gaat met haar naar bed, vanaf dat moment zijn zij een stel. De volgende dag hoort Joe via de telefoon dat Engel is omgekomen. Zij rijden gelijk naar huis voor de begrafenis. PJ’s vriendje heeft een boek over haar geschreven, waarin hij vertelt over haar verleden; ze zou boulimia gehad hebben en ze zou vaak vreemdgegaan zijn. Dit laatste blijkt ook bij haar relatie met Joe; ze gaat vreemd met Fransje. Joe heeft de afgelopen maanden gesleuteld aan een shovel en is van plan mee te doen aan de Paris-Dakar race. Tijdens zijn afwezigheid gaat PJ vaak vreemd met Fransje. Ook gaat zij vreemd met Christof, ze trouwt met hem en krijgt een zoon van hem, maar dit weerhoudt haar er niet van ook vreemd te gaan met Fransje als Christof weg is.

2. Verwachtingen

Tijdens de les lazen we een fragment uit Joe Speedboot en dat sprak mij wel aan, we lazen het fragment van het bouwen van het vliegtuig. Ik hoorde ook van mijn vader dat het een leuk boek was. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten, Joe Speedboot zegt niet zoveel als je niet weet waar het boek over gaat. Omdat ik het fragment gelezen had, wist ik dat het over een jongen ging die niet kon praten en een sterke rechterarm had, wat mij erg nieuwsgierig maakte om het boek te lezen.

3. Motieven:

Driehoeksverhoudingen

In het boek zijn driehoeksverhoudingen een terugkerend element. Bij de bouw van het vliegtuig: ‘De driehoek betekent een vaste constructie, meetkundig gezien, zei hij. Een vierhoek beweegt, die gaat schuiven. De driehoek is de basis van elke vaste constructie.’ (blz. 84)

Voordat Engel bij de vriendengroep komt, is er een driehoeksverhouding tussen Joe, Christof en Fransje. Nadat Engel overleden is, wordt er nog gesproken over die verhouding bij de begrafenis.

Beweging en stilstand

Joe en Fransje staan in tegenstelling tot elkaar; Joe kan lopen en Fransje staat eigenlijk stil. Joe is ook altijd gefascineerd door beweging geweest: ‘Joe is een verlosser zonder belofte; hij heeft geen vooruitgang gebracht, alleen beweging.’ (blz. 412) Zo kwam hij ook met het idee voor het vliegtuig en de shovel voor de Paris-Dakar race.

Thema:

Desillusie. Zowat alle personages hebben verwachtingen die niet uitkomen; zo verwacht Fransje dat Joe verandering(beweging) brengt, is PJ niet wie ze lijkt te zijn en blijft Lomark even saai als altijd.

4. Beoordeling

a. Tommy Wieringa gebruikt veel vergelijkingen en stijlfiguren, wat het verhaal wat levendiger maakt. Ook gebruikt hij sarcasme, Fransje heeft zelfspot; hij kwijlt veel aan het begin van het verhaal. ‘’Liters heb ik van dat spul. Ik kan er goudvissen in houden.’’ (blz. 29)

Wieringa gebruikt veel uitgebreide en lange zinnen met vergelijkingen, ik vind de laatste alinea uit het boek een mooi voorbeeld: ‘’De E981 is in gebruik genomen, een gletsjer van asfalt heeft nieuwe tijd voor zich uit gewalst en wij zijn verdwenen achter een metershoge geluidswal van aarde en kunststof. Wij horen inderdaad niks, net zomin als dat wij worden gehoord. Automobilisten die langsflitsen zien misschien vanuit een ooghoek het puntje van onze kerktoren boven het scherm uitsteken, met daarop de hoan die kroanig blef, maar verder heeft de wereld ons aan het zicht onttrokken. Maar daarachter zijn wij niet gestorven, noch zijn wij van gedaante veranderd. Wij zijn hier nog’’

b. Tijd: Het verhaal speelt zich af aan het einde van de 20^e eeuw: PJ komt bij Fransje in de 3^e klas in 1993, Christof was het beroemde Tennis Pong aan het spelen( het spelletje met de twee streepjes en het balletje). Dit geven een goede aanduiding dat het verhaal zich in de jaren ’80 en ’90 afspeelt.

Ruimtes: Het verhaal speelt zich vooral af in het fictieve Lomark, wat zich bevindt in Westerveld. Lomark ligt dichtbij de grens naar Duitsland, aangezien Joe maar een half uurtje hoefde te rijden naar een fabriek in Duitsland waar hij tijdelijk werkte. Er zijn ook een aantal buitenlandse plaatsen waar Fransje armworstelwedstrijden had, waaronder Poznan en Rostock.

5. Eindoordeel

Niet leuk                                                                                                                 heel leuk

Ik vond Joe Speedboot een leuk boek om te lezen, voornamelijk omdat het over het dagelijks leven van een gehandicapte jongen gaat. Je leest over zijn gedachten, zijn vrienden en over zijn mening over Lomark en haar bewoners. Het is leuk om te lezen over zijn ontwikkeling, zijn passie voor de samoerai en de uitspraken van Miyamoto Musashi, die hij vooral tijdens de armworsteltoernooien bedenkt en uitlegt. Je leest eigenlijk zijn dagboek, er gebeurt ontzettend veel in het boek, en Fransje beschrijft alles duidelijk en geeft aan alles zijn mening.

‘’Wat bleef mij anders over dan te proberen armworstelaar te worden? Ik ging in training, Joe en ik richtten ons op het eerste toernooi in Luik, eind oktober. Er waren halters in huis gekomen en hij had een partij eiwitsupplementen op de kop getikt in de smaken aardbei, vanille en citroen. In poedervorm, aan te lengen met melk. De smaken hadden meer te maken met de kleur dan met fruit want ze waren allemaal even zoet en romig, met een kalkachtige afdronk.’’ (blz. 281)

Dit citaat gaat over een ontwikkeling van Fransje, hij besluit serieus te gaan trainen om armworstelaar te worden. Hij gaat vanaf dit moment elke dag zijn arm trainen en drinkt de eiwitsupplementen daar ook bij, zodat hij ontzettend sterk wordt in zijn arm. Ik vond het interessant om te lezen over de manieren hoe hij trainde met zijn verlamde lichaam, en hoe het armworstelen steeds serieuzer werd, met steeds sterkere tegenstanders en steeds grotere prijzen die hij won.

‘’Ik verpletterde hem in minder dan een minuut. Hij glimlachte een beetje, schoof even over zijn kruk tot hij goed zat en zette zijn arm in de box voor het tweede partijtje. Weer kwam ik meteen boven. ‘U moet leren om de vijand in een handomdraai te verpletteren.’ Weer drukte ik door zijn weerstand heen. ‘Het is van wezenlijk belang hem direct totaal te verpletteren.’ Hij was op driekwart van de weg naar de ondergang. ‘Het voornaamste is om het hem onmogelijk te maken zich ook maar enigszins te herstellen.’ Dit is Het Verpletteren zoals Musashi het voorschrijft: ‘Wanneer wij hem niet totaal verpletteren zou hij weer overeind kunnen komen.’’’ (blz. 306)

In dit citaat vertelt Fransje over de uitspraken van Musashi en hoe zijn tactiek bij het armworstelen was. Zoals net gelezen gebruikte Fransje de uitspraken in zijn voordeel; hij won menig wedstrijd met Musashi’s regels. Het was interessant om te lezen over de flinke hoeveelheid uitspraken van de oude Samoerai die in het boek verwerkt waren. Zonder de uitspraken en tactieken van Musashi zou Fransje niet zo veel wedstrijden gewonnen hebben.

In vergelijking met mijn verwachting van het boek vind ik het verhaal leuker dan gedacht. Het gaat niet alleen om de jongen met maar één goede arm, het gaat ook over de bewoners van Lomark en de gebeurtenissen in en rondom Lomark, over de ideeën van Joe en natuurlijk de armworstelingen.

6. Gebruikte bronnen

http://www.samenvattingen.com/documenten/0489270/Joe+Speedboot+%3A+roman+Wieringa%2C+Tommy/?q=joe%20speedboot

http://www.scholieren.com/boekverslagen/31275

Verwerkingsopdracht 1: Economie: is de verpakking alles? nr. 1

       

                                                                              

Ik vind dit een mooie en abstracte omslag, omdat de titel op een vreemde manier is weergegeven. Ik vind het contrast van rood, wit en blauw mooi gekozen en de omslag is overzichtelijk ingedeeld. Ik heb het gevoel dat dit verhaal over iemand gaat die vast zit in een saai leven of leefomgeving, omdat de vormgeving van dit boek er ook eenvoudig en sober eruit ziet.

Deze omslag is duidelijk en overzichtelijk, en de oranje stip op de blauwe achtergrond maakt het informeler en interessanter om in te bladeren, want het boek ziet er niet standaard uit. Door de kleuren vraagt het om je aandacht, maar laat je niet denken dat het zomaar een boek is, omdat de omslag net wat anders dan anders is. Deze omslag roept niet echt verwachtingen op. Misschien is het verhaal, net als de omslag, anders dan anders?

                                                

Ik zie niet zo goed wat deze foto met de gedichten in deze gedichtenbundel te maken heeft. Het zou kunnen zijn dat het witte op de zwembril sneeuw moet voorstellen, wat terugslaat op de titel. Wel vind ik de foto erg origineel. Deze omslag roept geen verwachtingen op, maar dat komt omdat het een gedichtenbundel is.

Deze omslag vind ik een beetje ouderwets en saai, omdat een tekening van een plant niet erg spectaculair is. Het springt qua vormgeving niet in mijn oog, mede omdat de kolom met informatie vaker gebruikt is bij andere boeken. Ik denk dat het verhaal zich veel afspeelt in de natuur, omdat de achtergrond een tekening van een plant is en omdat de achtergrondkleur bij de titel donkergroen is.

                                            

Ik vind deze omslag niet erg interessant, het heeft een neutrale kleur en achtergrond. Het vraagt niet echt om de aandacht, in tegenstelling tot ‘’Vast’’ en ‘’Joe Speedboot’’. Ik denk dat het verhaal over een kind gaat met één of meer ouders met een stenen hart.

Deze omslag vind ik erg mooi en origineel bedacht. De achtergrond en de titel hebben beiden een mooie kleur en het lettertype spreekt mij aan. De omslag roept de verwachting op dat het verhaal over een diner gaat, uiteraard door de foto en de titel.

Van deze zes omslagen vind ik die van Het Diner het mooist, omdat het erg representatief voor het verhaal is en omdat het een rustige en symmetrische indeling heeft. De gebruikte kleuren vind ik mooi gekozen en het lettertype is eenvoudig en modern.

Ik denk dat deze omslag vanuit verkooptechnisch opzicht ook één van de betere omslagen is, omdat het een felle kleur blauw heeft en omdat de kreeft prominent aanwezig is. In een boekenzaak zou dit boek daarom opvallen, en mensen zouden er sneller een kijkje in willen nemen.

Verwerkingsopdracht 2: Filosofie                                                                            

A. In het verhaal ‘’Dode zielen’’ worden de zielen van de doden virtueel opgeslagen op een website door Ernst Rigter, nadat hij toestemming heeft gehad van de nabestaanden van de desbetreffende persoon. Hiervoor betalen zij Ernst een vergelijkbare prijs als voor een urn of een graf, waarna de website tot in de oneindigheid verlengd kan worden tegen betaling. Er worden filmpjes, foto’s, audiobestanden en dergelijke op die site geplaatst. Als een ziel geen eigen website krijgt, dan leeft hij alleen maar in het geheugen van de nabestaanden. De herinnering aan de gestorven persoon vervaagt dan over de jaren. Wordt echter ervoor gekozen dat een ziel wel een website krijgt, dan kunnen er met één druk op de knop een heleboel herinneringen aan die persoon opgehaald worden.

In de roman ‘’Dode zielen’’ gaat het over de rus Tsjitsjikov. Hij is een verarmd edelman die op bezoek gaat bij een grootgrondbezitter. Hij vraagt hem of er recentelijk nog boeren of andere lijfeigenen overleden zijn.  Vervolgens vraagt hij de grootgrondbezitter of hij de ‘’zielen’’ van die personen mag opkopen. De grootgrondbezitters  moesten in die tijd belasting betalen over iedere lijfeigene die zij in bezit hadden, ook over de gestorvenen. Toentertijd werden de doden om de paar jaar geregistreerd, waardoor de grootgrondbezitters dus ook voor de dode lijfeigenen belasting moesten betalen. Tsjitsjikov speelde dus in op deze hoge kosten voor de grootgrondbezitters, waardoor het erg aantrekkelijk was voor hen om de ‘’zielen’’ te verkopen. Tsjitsjikov ging vervolgens met de lijst met lijfeigenen naar de bank. Hij kon met zijn fictieve bezit (op de lijst staat dat ze nog leefden) grote leningen krijgen.

Bij beide verhalen worden de doden gebruikt als inkomen. Ze zijn hun waardigheid kwijt en worden gebruikt als middel om voor de bedenker geld te verdienen. De zielen zijn niets meer dan een naam op een lijst waar geld aan wordt verdiend.

B. De vervreemding van een arbeider van zijn product, zijn werk en later van zichzelf. Bassie en Dijkstra beschrijven een situatie van Tsjitsjikov die bij een andere grootgrondbezitter op bezoek gaat. Hij merkt op dat het landgoed zeer verwaarloosd is; de oogst is mislukt, de gebouwen zijn vervallen, de werknemers zien er haveloos uit en een dronken vrouw slaat een arm meisje halfdood en scheldt een ander de huid helemaal vol. De mensen zijn vervreemd van hun werk en product, omdat de oogst is mislukt en de gebouwen vervallen zijn. Ze zijn vervreemd van zichzelf, omdat de vrouw dronken is, zij mishandelt haar werknemers en haar boeren zijn lui. Zij zijn zodanig van zichzelf vervreemd dat het hele landgoed is vervallen en dat niemand zich er verantwoordelijk voor voelt of er ook maar iets om geeft.

C. In de tekst van Bassie en Dijkstra staat in de 2^e alinea:’’Tsjitsjikov lijkt met zijn handeltje in dode zielen een cynische satire op de moderne kapitalist die speculeert met menselijke arbeid.’’ Hierin wordt verklaard dat een moderne kapitalist sjoemelt met menselijke arbeid. Ernst gebruikt echter alleen de zielen van mensen die daadwerkelijk gestorven zijn, hij kan niet eens speculeren over de doden. Als hij doden verzint, moet hij zelf de website vullen met plaatjes en filmpjes van iemand die nooit bestaan heeft. Bovendien, wie zou hem ervoor moeten betalen? Daarom kan Ernst vanuit de definitie uit deze tekst geen moderne kapitalist zijn.

Boekverslag De Overgave - Arthur Japin

De Overgave                                     

Arthur Japin

Uitgave 2008

9^e druk                                                         

                                                                                                                                           

                                                                                             

(Ik heb gekozen voor ‘Boekverslag 1 Gymnasium 4’, aangezien we zelf mochten kiezen welk verslag we wilden maken)

Onderwerp

De overgave vind ik een interessant boek, omdat ik voordat ik het boek las nog maar weinig van het Wilde Westen wist. Natuurlijk wist ik van de indianen en van de gevaarlijke ongerepte natuur, maar van de kolonisatie van de Amerikanen, hun dagelijkse leven en hun omgang met de indianen wist ik eigenlijk nog niks. Ik vind het interessant om te lezen over de problemen waarmee de kolonisten te maken hadden toen zij een bestaan probeerden op te bouwen diep in het territorium van de Comanche-indianen. Het boek heeft me aan het denken gezet, want ik weet niet zo goed wie nu goed en wie slecht is in het verhaal. Aan de ene kant zijn er de kolonisten, die de indianen neerschoten voor geld en voor de lol, aan de andere kant zijn er de indianen, die de kolonisten op gruwelijke manieren afslachtten. Dit was als reactie op de kolonisten dat zij niet welkom waren, en omdat de indianen zomaar werden neergeschoten. Zo doen beide kanten slechte dingen, waardoor het niet echt duidelijk is wie er goed en wie er slecht is.

Gebeurtenissen

De gebeurtenissen die Granny Parker heeft meegemaakt staan centraal. Zij is de hoofdpersoon en het verhaal wordt in een flashback verteld door haar. Haar gevoelens komen ook in het verhaal voor, maar de gebeurtenissen zijn belangrijker.

Er zijn schokkende gebeurtenissen in het verhaal. Aan het begin van het boek, wanneer het fort van Granny Parker en haar familie wordt overvallen door indianen, worden de door indianen gepleegde moorden vrij uitgebreid besproken. Zo wordt er verteld hoe verscheidene familieleden van Granny ontvoerd worden. Daarna lees je hoe Granny wordt neergestoken met twee speren en een dolk, omdat zij zich verzet tegen de indianen, waarna zij door hen verkracht en mishandeld wordt.

Ik vind dat Japin een mooi eind heeft geschreven. Veel van de Comanche-indianen zijn gedood, hun leefgebied is nog maar klein, ze worden opgejaagd door kolonisten en het Amerikaanse leger. De bizons, die heel belangrijk zijn in het leven van de indianen, zijn massaal afgeslacht om de indianen dwars te bomen. De Comanche kunnen zo niet meer verder leven en zijn genoodzaakt zich over te geven en voortaan te leven in een reservaat. Voordat de leider van de Comanche, Quanah, zich officieel overgeeft aan het leger, wilt hij eerst meer van zijn geschiedenis leren. Hij is namelijk de zoon van Cynthia Ann, één van de ontvoerde kleindochters van Granny. Daarom gaat hij bij Granny langs om van het levensverhaal van zijn moeder aan te horen, en vooral om meer over zijn Amerikaanse familie te weten te komen. De door Granny gehate Comanche staan op de rand van de afgrond en hun leider is haar achterkleinkind. Is zij in staat de indianen te vergeven of zal zij hen de rug toekeren? In de afloop lees je over Granny en Quanah die praten over haar verleden en over de huidige situatie van de Comanche. Aan het begin van het boek mocht Granny Quanah niet, maar langzaam maar zeker vindt ze hem sympathieker en ziet zij hem als familie. Daarom vergeeft zij hem en de Comanche.

Personen

Ik vind de personen levensecht en geloofwaardig. Het verhaal speelt zich af in de 19^e eeuw, in die tijd was het normaal dat men jong trouwde en jong kinderen kreeg.  Dit komt voor in het boek en dat geeft het verhaal een bepaalde sfeer. Het maakt ook aannemelijker dat er zoveel generaties tegelijk in leven zijn. Granny is namelijk overgrootmoeder van Quanah, die een volwassen man is. De personen in het verhaal nemen begrijpelijke beslissingen en komen geloofwaardig over.

Ik kan me vrij goed inleven in de hoofdpersonen. Ik snap hoe zij zich voelen en waarom zij daarom bepaalde dingen doen. Zo is er een familielid van Granny die tijdens de aanval op hun fort meteen begint te schieten op de indianen die eerder Benjamin, Granny’s stiefzoon, doorboorden met speren.

Granny was vastbesloten dat zij niet zou rusten voordat zij al haar ontvoerde familieleden terug had gevonden: haar kind Lizzie en haar kleinkinderen Cynthia Ann, John en Rachel en haar baby. Op de verlaten vlakte waar zij een bestaan op probeerde te bouwen, was haar familie alles voor haar. Ik vind het daarom heel begrijpelijk waarom Granny vanaf de aanval alleen nog maar haar familie terug wil zien.

Opbouw

Het verhaal was vrij vlot te lezen, hoewel er af en toe net iets te lang stil werd gestaan bij een gebeurtenis, waardoor ik mijn concentratie een beetje verloor. Ik vind dat het verhaalperspectief goed gekozen is, omdat Granny een belangrijk persoon is binnen haar familie, ze heeft met iedereen sterke banden. Daarom is het logisch dat zij degene is die het verhaal vertelt. Bovendien is zij degene die Quanah vertelt over haar verleden, dat kan iemand anders uit haar familie niet doen.

Het verhaal is eigenlijk één grote flashback, de stukken die gaan over het gesprek tussen Quanah en Granny komen een stuk minder voor. Daarom was het verhaal niet moeilijk leesbaar.

Over het algemeen zijn de gebeurtenissen goed en duidelijk beschreven, op eentje na. Aan het begin regent het onafgebroken gedurende zes weken. Omdat het te gevaarlijk is om in het fort te blijven, vluchten Granny en haar familie naar het oosten. Ik vind dat de passage over de tijd die ze daar verblijven niet sterk wordt beschreven en ik vind het geen sprekend deel van het verhaal.

Taalgebruik

Ik vind dat het verhaal geen moeilijke zinnen of woorden bevat, ik ben in het boek geen onbegrijpelijke zinnen tegengekomen, waardoor het verhaal vaak goed te lezen was.

Japin schrijft heel beeldend, bijvoorbeeld over de gruwelijkheden en over de natuur. Je kunt je daarom heel makkelijk een voorstelling maken van wat er gebeurt.

Beknopte verhaalanalyse en beoordeling
Titel: De overgave Auteur: Arthur Japin Verschijningsjaar: 2007
Subject	Uitwerking
Inhoud	Een groep Comanche-indianen overvalt het fort van de kolonistenfamilie Parker. Granny, de moeder van het gezin, ziet hoe familieleden worden vermoord. Een paar familieleden worden ontvoerd. 40 jaar later bezoekt Quanah, leider van de Comanche, Granny om te horen over haar leven en over de roof van haar kleindochter, zijn moeder. De Comanche worden gedwongen in een reservaat te leven. Kan Granny Quanah en de Comanche vergeven? Het verhaal is waargebeurd op een paar kleine veranderingen na, de personen hebben allemaal echt bestaan.
Thema (hoofdonderwerp in abstractie)	Kun je iemand vergeven die op de rand van de afgrond staat en familie van je is, maar die jou veel kwaad heeft aangedaan?
Motieven (herhalende onderwerpen die gezamenlijk tot het hoofdonderwerp leiden)	- Doorzettingsvermogen - Vergiffenis - De strijd tussen de indianen en de kolonisten
Personen	- Granny Parker: hoogbejaarde vrouw, overgrootmoeder, echte naam is Sallie Parker, maar omdat zij de moeder van de familie is, wordt ze Granny genoemd is. Zij is ook de verteller van het verhaal. - Cynthia Ann Parker: kleindochter Granny, was op negenjarige leeftijd ontvoerd door indianen. Omdat zij zo jong was, groeide ze op als indiaan. Moeder van Quanah. - Quanah (Parker): zoon Cynthia Ann, achterkleinkind Granny Parker, leider van de Comanche-indianen.
Historische tijd en ruimte	Twee periodes: - vanaf 1825 tot ong. 1860 - 1875 Drie plekken: - Fort Parker - Houston - Austin
Titelverklaring en Onderschrift	De overgave heeft meerdere betekenissen: - Het kan worden opgevat als de overgave van Quanah aan de autoriteiten. - Het kan ook worden opgevat als Granny Parker die Quanah en de Comanche vergeeft.
Verteller (perspectief)	Het verhaal wordt verteld vanuit de ogen van Granny Parker.
Genre	Historische roman, gebaseerd op waargebeurde verhalen.
Spanning	De aanval van de Comanche op fort Parker.
Stijl	In het verhaal wordt veel stilgestaan bij gebeurtenissen en daar geeft Granny uitgebreid haar mening over.
Waardering in recensies	Niet iedereen is even enthousiast over het verhaal, maar veel lezers zijn wel positief over de setting en de historische gegevens.
Persoonlijke waardering	Ik vind het verhaal interessant en leuk, maar Granny vertelt (te) lang en soms saai over kleine dingen. De sfeer en de setting spraken mij wel aan, ik wilde graag weten hoe het verhaal zou aflopen. Ik geef het boek een 6,5.